از خیابان پاسداران که وارد گلستان چهارم بشوی و چند قدم مسیر را ادامه دهی، لابه‌لای درختان بلند و سایه‌گستر، ساختمانی با نمای روشن و تیره و سنگ‌های گرانیت و تراورتن قرار دارد که با جلوه شیک و در عین حال کلاسیک، خود را از سایر ساختمان‌های همجوار جدا ساخته است؛ اینجا واحد مهندسی شرکت طراحی و ساختمان نفت است که از همان نگاه اول، حس استحکام و مدرنیته را با تضادهای رنگی در نما، القا می‌کند.  
داخل ساختمان که می‌شوید، لابی ساده‌ای قرار دارد که گویا از عمد خواسته‌اند با چینش ساده آن، از مشوش‌شدن ذهن و چشم مخاطب جلوگیری کنند. اما آنچه این طراحی ساده‌ لابی را دلنشین می‌کند، برخورد گرم و صمیمانه مسئول پذیرش است؛ گویی اینجا نقطه آغاز همکاری، الهام و نوآوری است.
در سمت راست ورودی، دو آسانسور بزرگ منتظرند تا شما را به طبقات مختلف هدایت کنند؛ هر طبقه با طراحی ساده و یکپارچه خود، خانه‌ای برای بخش‌های متنوع همچون سیویل، پایپینگ، فرایند، پروژه‌ها، فناوری اطلاعات، ایمنی فرایند و سایر بخش‌های واحد مهندسی ODCC است. محیطی فِلَت و باز که با پارتیشن‌های چوبی گرم، میزهای پوشیده از گلدان‌های سرسبز و چیدمانی خلاقانه، کار و انرژی را در هر گوشه به تصویر می‌کشد.

آنچه در نگاه اول در هر طبقه به چشم می‌خورد، تلفیق شور و انرژی جوانی با تجربه و خبرگی است که در کنار هم به خلق ایده‌های نو مشغول هستند. حوالی ظهر اولین روز هفته، در نیمه اردیبهشت ۱۴۰۴، می‌توانید گوشه‌وکنار این مجموعه را پر از جمع‌های صمیمی و بحث‌های پربار ببینید که پویایی و انرژی مثبت را در تمامی طبقات جاری ساخته است؛ وعده‌ای صمیمانه برای آینده‌ای روشن‌تر.
پنجره‌های بزرگ ساختمان با استقبال از نورِ یک روز بهاری، فضای کار را گرم و دنج کرده‌اند و استفاده از فریم‌های یکپارچه و هندسی برای پنجره‌ها، به نمای داخلی ساختمان نیز نظم و انسجام داده است. 
به‌طور کلی، واحد مهندسی شرکت طراحی و ساختمان نفت، با تلفیق محیطی حرفه‌ای و الهام‌بخش با مهندسانی خلاق و متعهد، نه‌تنها محل تولید ایده و تحقق پروژه‌های بزرگ است، بلکه خانه‌ای برای رشد، همدلی و چشم‌اندازهای روشن در آینده نفت و گاز کشور به شمار می‌رود.
«حضور در اینجا برای من بسیار رضایت‌بخش است؛ در ابتدا به دلیل نداشتن شناخت کافی از محیط با تردید وارد شدم، اما به‌مرور، به فعالیت در این شرکت علاقه‌مند شدم»؛ این‌ها جملات ساحل صارمی، مهندس پروژه اصفهان، در گپ‌و‌گفتی است که با او داشته‌ایم. 

صارمی که حالا پنج سالی می‌شود جزو خانواده بزرگ شرکت طراحی و ساختمان نفت شده، از اشتیاق هرروزه‌اش برای آمدن به سر کار می‌گوید: «اکنون پس از گذشت پنج سال، هر روز با انگیزه به محل کار می‌آیم. در واحد ما روابط کاری بر پایه همکاری و هماهنگی شکل گرفته است و تمرکز اصلی بر کیفیت پروژه قرار دارد و افراد جدید نیز به‌تدریج با این فرهنگ کاری سازگار می‌شوند».
هماهنگی و همکاری بین اعضای تیم در ODCC از کلیدواژه‌هایی است که شاهرخ عسکری، مهندس راهبر دپارتمان پایپینگ، هم بر آن تأکید دارد: «از سال ۸۳ تاکنون، سابقه فعالیت در ساختمان‌های مختلف ODCC را داشته‌ام و به‌نظرم تیم کنونی پروژه آبادان، یکی از هماهنگ‌ترین و بهترین گروه‌هایی است که همکاری با آن را تجربه کرده‌ام. چنین سطحی از تعامل در سایر پروژه‌ها کمتر مشاهده می‌شود».
این فقط قدیمی‌های ODCC نیستند که بر روابط حرفه‌ای و صمیمی اعضای تیم مهندسی صحه می‌گذارند؛ زهرا عیوضی‌نژاد، عضو جدید و جوان تیم فرایند هم وقتی برای لحظاتی با او هم‌کلام می‌شوم به این موضوع اشاره دارد: «یکی از نقاط قوت این دپارتمان، وجود سلسله‌مراتب مشخص در انجام امور است که باعث نظم و کارایی بیشتر در فرایندها می‌شود. فضای کار بسیار مطلوب است و روابط میان همکاران، حرفه‌ای و دوستانه است. خوشبختانه در این چند ماه هیچ مشکلی نداشته‌ام و همه‌چیز به‌خوبی پیش رفته است. همکارانم نیز حمایت و همکاری زیادی داشته‌اند، که به یادگیری بهتر و پیشرفت من منجر شده است».

این روزها واحد مهندسی ODCC به مانند سایر واحدها روزهای شلوغی را از نظر کاری پشت‌سر می‌گذارند و هر بخش از تیم مهندسی مشغول پروژه‌های مختلف شرکت است؛ پروژه‌هایی که برخی در ابتدای مسیر هستند و برخی در انتها. قاسم مختاری، کارشناس ارشد ایمنی فرایند، می‌گوید: «ایمنی فرایند به دلیل پیچیدگی و تغییرات مداوم قوانین، همیشه چالش‌برانگیز و پر از فرصت‌های یادگیری است. این روزها مشغول پروژه‌های جاری شرکت مانند پروژه پالایشگاه شیراز، پروژه RFCC اصفهان و فاز 2 پالایشگاه آبادان هستیم.»
پیمان لشکری، رئیس دپارتمان سیویل، نیز دغدغه این روزهای واحد سیویل را فاز دوم پروژه پالایشگاه آبادان می‌داند. او معتقد است: «در فاز نخست این پروژه که با موفقیت هم به پایان رسید، درس‌آموخته‌های ارزشمند و مفیدی در روند اجرای پروژه داشتیم که به‌طور قطع این درس‌آموخته‌ها به کیفیت هرچه بهتر اجرای کار در فاز دوم پروژه کمک خواهد کرد».
صارمی هم دغدغه این روزهای خود را پروژه اصفهان می‌داند؛ دغدغه‌ای که معتقد است از تحریم‌ها نشئت گرفته و کار بچه‌های مهندسی در این پروژه را سخت کرده: «‌پروژه پالایشگاه اصفهان به دلایل مختلف بسیار چالش‌برانگیز است و تحریم‌ها نیز موجب کمبود تجهیزات باکیفیت شده. از همین رو باید به‌سمت تولید داخل برویم و مسئولیت آموزش سازندگان بر عهده مهندسان است تا بدانند دقیقاً چه چیزی نیاز داریم. در کنار همه‌ این‌ها، زمان‌بندی اجرای امور نیز بسیار فشرده است و مجبوریم برخی فرایندها را در مدت‌زمان بسیار کوتاهی انجام دهیم».

در کنار بچه‌هایی که مشغول فرایند‌های مختلف پروژه‌ها در واحد مهندسی هستند، تیم فناوری اطلاعات نیز پابه‌پای آن‌ها پیش می‌روند. علی شریعتمداری، مسئول مرکز داده و سرویس‌های واحد مهندسی، به همین مسئله اشاره دارد: «این روزها در حال ‌به‌روزرسانی سرورها هستیم؛ فرایندی که با چالش‌ هماهنگی میان بخش‌های مختلف همراه است. در برخی موارد، قطع موقت سرویس اجتناب‌ناپذیر است، که یکی از دغدغه‌های اصلی ما به شمار می‌رود. برخی سرویس‌ها را به‌طور کامل ارتقا دادیم و در حال حذف نسخه‌های قدیمی هستیم. در روزهای اخیر، با تمرکز بالا و به‌‌صورت فشرده روی این تغییرات کار می‌کنیم تا عملکرد سیستم را بهینه‌ کنیم».
اما از قدیم و ندیم گفته‌اند: «از هرچه بگذریم سخن دوست خوش‌تر است»؛ از همین رو، در گپ‌وگفتی که با بچه‌های تیم مهندسی شرکت طراحی و ساختمان داشتیم، گریزی هم به بحث شیرین حقوق و مزایا و امکانات رفاهی شرکت زدیم. به‌طور قطع، با توجه به فضای اقتصادی کنونی کشور، شاید کمتر شرکت یا مجموعه‌ای پیدا شود که کارکنان از حقوق و دستمزد آن رضایت کامل داشته باشند و در بحث امکانات رفاهی نیز به‌طور طبیعی نظرات و سلیقه‌ها و تکثر آرا فراوان است. 
بعضی از بچه‌های تیم مهندسی مانند شاهرخ عسگری معتقدند که با توجه به شرایط اقتصادی کشور و حجم کار در ODCC، موضوع حقوق نیازمند بازنگری است: «به‌منظور ارتقای سطح امکانات رفاهی نیز می‌توان برخی اقدامات مانند تأمین سرویس‌های حمل‌ونقل کارکنان، توسعه و بهبود خدمات ورزشی و اختصاص مراکز اقامتی در شهرهای گردشگری مختلف مثل کیش، شیراز و شهرهای شمالی را در دستور کار قرار داد».
زهرا عیوضی هم که چند ماهی است به جمع خانواده بزرگ شرکت طراحی و ساختمان نفت اضافه شده، شرایط حقوق و دستمزد را برای اعضای تازه‌وارد مناسب دانسته و از خدمات رفاهی نیز تا حدودی رضایت دارد و آن را مطلوب می‌داند. او می‌گوید: «درنظرگرفتن محلی در شرکت به‌عنوان باشگاه ورزشی، می‌تواند گزینه خوبی باشد.»
شیوا قسمتی هم که در دپارتمان فناوری اطلاعات، ارتباطات و حکمرانی داده مشغول است، می‌گوید: «اگر شرایط را به‌طور کامل بسنجیم، وضعیت قابل قبول است. شاید وقتی فشار کاری بالا می‌رود، پرداختی‌ها منصفانه نباشد، اما به‌طور کلی تعادل نسبی در شرکت برقرار است».

برخی نیز شرایط حقوق و دستمزد شرکت را مناسب نمی‌دانند؛ مثل آنچه لشکری، رئیس دپارتمان سیویل، می‌گوید: «به‌طور کلی، با توجه به حجم کاری و چالش‌های کار مهندسی، میزان حقوق و مزایا متناسب نیست. البته که در مقایسه با شرکت‌های دیگر وضعیت قابل قبولی دارد و آن هم نشئت‌گرفته از ارج و قربی است که ODCC برای کارکنان خود قائل است».
در مجموعه‌هایی نظیر شرکت طراحی و ساختمان نفت که درگیر پروژه‌های ملی و حائز اهمیت برای کشور است، فضای فیزیکی و محیطی شرکت برای کارکنان، که گاهی حتی 10 تا 12 ساعت در محل کار حضور دارند، اهمیت بسیاری دارد. با اینکه در ODCC یک ساختمان شش‌طبقه به‌طور کامل به واحد مهندسی اختصاص یافته، اما با توجه به حجم کار، همچنان فضا محدود است؛ به همین دلیل برخی انتظارات کارکنان مثل وجود فضایی برای تمرکز بیشتر و در صورت امکان استراحت کوتاه، تأمین نشده است. 
در گفت‌وگویی که با اعضای تیم مهندسی داشتیم، اختصاص فضایی در شرکت برای استراحت و تجدید انرژی، مثلاً ایجاد یک کافی‌شاپ کوچک، تقریباً کلیدواژه مشترک بچه‌ها بود؛ زیرا معتقدند تأمین چنین امکانی، حتی شده با استفاده از فضای رستوران یا دستگاه‌های خودکار نوشیدنی و خوراکی، به رفع خستگی و افزایش تعاملات و بهره‌وری اعضای تیم منجر می‌شود. 
با همه این‌ها و با وجود تمام مشکلات و کاستی‌هایی که ممکن است در هر محل کاری وجود داشته باشد، فضای حرفه‌ای توأم با جو صمیمانه، تلاش و انگیزه اعضای تیم است که ساختمان شماره 178 خیابان گلستان چهارم در محله پاسداران را منحصر‌به‌فرد کرده و فردای صنعت نفت را رقم می‌زند.