امروز همه از کامپیوتر سر درمی‌آوریم. حداقل اطلاعات ابتدایی از آن داریم و در حد نیاز خودمان، می‌توانیم با آن کار کنیم. احتمالاً کمی هم نرم‌افزار می‌دانیم و با نصب برنامه‌ها آشنایی داریم. اگر هم چیزی ندانیم، با یک جست‌وجوی ساده در اینترنت و شرح مشکل، می‌توانیم تقریباً از پس کار خودمان با کامپیوتر بربیاییم. حالا کمی به ‌عقب‌تر برگردیم. زمانی که استفاده از اینترنت همگانی نبود و کامپیوترها هم شبیه ماشین‌های قدیمی بودند؛ مثلاً 20-22 سال پیش. در آن زمان، در شرکت‌های بزرگ همه‌چیز دست‌نویس بود و حتی نقشه‌کشی‌ها هم احتمالاً با دست انجام می‌شد. با چنین بیگانگی‌ای با کامپیوتر و سخت‌افزار، تصور کنید به‌یکباره و با رشد فناوری‌های دیجیتال در جهان، روی میز هر کارمند و نیروی شرکت، یک مانیتور قرار گرفت و کیبورد آن، جای خودکار و کاغذ را پر کرد. حالا مجموعه مانده است و پروژه‌های بزرگ و نیروهایی که با کامپیوتر اگر بیگانه نباشند، آشنایی چندانی هم ندارند. درست در همین حال و هوا بود که مجید یعقوبی، در آبان 1383 به شرکت طراحی و ساختمان نفت وارد شد و به‌عنوان کارشناس IT فعالیت خودش را آغاز کرد. در آن زمان، این واحد جزو واحد اداری به شمار می‌رفت و پس از آن، زیرمجموعه واحد طرح و برنامه شد. او امروز مسئول ICT ساختمان صدر است. 
مجید در زمان ورودش جوانی 26ساله بود که شاهد شکل‌گیری، رشد و بلوغ واحد IT بود. حالا امروز به‌عنوان مردی در آستانه 50سالگی، با تجربه و توانمندی‌های چندین‌ برابر روز ورودش، از مسیر حرکت این واحد در شرکت می‌گوید: «من روزهایی را به یاد می‌آورم که واحد IT به این شکل درنیامده بود و زیر نظر واحد طرح و برنامه فعالیت داشت. بسیار کوچک بود و با 3-4 نفر اداره می‌شد. کل مجموعه 60-70 نفر بیشتر نیرو نداشت. سرور چندانی وجود نداشت و در واقع چند کامپیوتر بود که به‌عنوان سرور انتخاب کرده بودیم. شبکه بسیار کوچک بود. به‌مرور، این مجموعه بزرگ‌ و بزرگ‌تر شد تا اینکه امروز سرورهای عظیم در مجموعه داریم. کامپیوترها همگی به‌روز شده، فضای ذخیره‌سازی داده‌ و اطلاعات مجزا داریم و درکل، مجموعه ICT (فناوری ارتباطات و اطلاعات) بسیار بزرگ و تکنیکال در حرکت است.»

روزهایی که هنوز IT به‌عنوان یک بخش مهندسی مجزا شناخته نشده بود
سال 83 که مجید به مجموعه پیوست، هنوز IT به‌عنوان یک بخش مهندسی مجزا شناخته نشده بود؛ به‌خصوص در این شرکت که اصلی‌ترین فعالیت آن ساخت سازه در حوزه نفت بود. IT شبیه به واحدی در حد سرویس‌دادن به سایر بخش‌های مهندسی بود. به‌ دنبال این نگاه، درخواست‌ها و خریدهای این واحد در اولویت آخر بود.  مجید از اولین روز ورودش به ODCC می‌گوید: «روزهای اولی که به مجموعه وارد شدم، تمام کارهای IT به من سپرده شد؛ یعنی خدمات کامپیوتر مورد استفاده تمامی کارکنان، برعهده من بود. هر روز صبح تمامی سیستم‌ها را بررسی، و در صورت نیاز برنامه‌ها را به‌روزرسانی می‌کردم. گاهی اگر سیستمی مشکل داشت، خودم آن را چند طبقه جابه‌جا می‌کردم تا به اتاق IT در طبقه چهارم برسانم و مشکلش را رفع کنم. یک سال اول کار من در این مجموعه بسیار زیاد و سنگین بود.»

آغاز فصل جدید در زندگی شخصی و کاری
در آن ‌روزها مجید در آستانه ازدواج بود. برای 29 آبان قرار ازدواج گذاشته بود و دوسه هفته قبل از آن، به ODCC پیوسته بود. شروع دو تجربه جدید و تأثیرگذار در زندگی‌اش که البته در آن زمان تصور نمی‌کرد نزدیک به 20 سال در این شرکت و واحد IT ماندگار شود. امروز مجموعه به جایی رسیده که این واحد، بخشی مجزا، گسترده و قدرتمند شده است. 
در این سال‌ها ODCC به مجید آموخت که اخلاق بالاتر از علم است: «در این سال‌ها خیلی‌ها آمدند و رفتند که شاید از نظر علمی جایگاه بسیار خوبی داشتند، اما اخلاق حرفه‌ای و روحیه همکاری‌ تیمی نداشتند. به باور من، علم و مهارت آموختنی‌ است، اما اگر اخلاق نباشد، نمی‌توانی در جایی ماندگار شوی. مجموعه هم در تمام این سال‌ها، به تمام پرسنل همین نگاه را داشت. همیشه اخلاق حرفه‌ای و روحیه همکاری نیروها در اولویت بود. موضوع دیگر، اهمیت و توجه مجموعه به نیروها و حفظ کرامت آن‌هاست.» 
مجید هم‌زمان با آغاز زندگی مشترکش همکاری با ODCC را آغاز کرده و امروز می‌گوید که اگر ODCC برای او خانواده اول نباشد، حتماً خانواده دومش است: «اینجا برای من خانواده دوم است. فکر نمی‌کنم چیزی بهتر از این بتوانم درمورد ODCC بگویم. رزق‌ و روزی من از این مجموعه بوده و هرآنچه یاد گرفتم و هر رشدی که داشتم، در همین مجموعه شکل گرفته. امروز خیلی با آن پسر بی‌تجربه 26ساله متفاوت هستم؛ بسیار آرام‌تر و صبورتر شدم. کار راحت انجام نمی‌شود و گرفتاری‌ها و دشواری‌های خودش را دارد. همین سختی‌ها هم باعث می‌شود انسان رشد فردی و پیشرفت کاری و اجتماعی داشته باشد. اگر به 21 سال پیش برگردم، دوباره همین مجموعه را برای کار انتخاب می‌کنم. من بخش کوچکی از مجموعه ODCC هستم و در کنار باقی اعضا، درنهایت موجب حرکت و رشد آن شدیم.»

ODCC را دست‌کم نگیرید
ODCC در آستانه 34سالگی‌ است و مجید نیمی از عمر مجموعه را در کنارش بوده و امروز، درباره این بلوغ می‌گوید: «اینجا مجموعه کوچکی بود؛ یک ساختمان صدر، با حدود 60-70 نفر پرسنل. حالا حساب کنید اینجا به چند بخش و ساختمان تقسیم شده، با 2-3 هزار نفر نیرو و پروژه‌های متعدد. این‌ اعداد نشان‌دهنده رشد، بالغ‌شدن، پیشرفت و ارتقای کیفیت مجموعه است. اینجا در این سا‌ل‌ها نقش بزرگی در صنعت نفت و گاز و پالایش داشته و جزو بزرگ‌ترین شرکت‌هاست و در آینده، از این هم بزرگ‌تر خواهد شد. بارها به همکاران تازه‌واردم گفتم ODCC را دست‌کم نگیرید. امیدوارم روال پیشرفت مجموعه و رضایتمندی همکاران، در تمام سال‌های پیشِ رو ادامه داشته باشد.»